De volledige electrische installatie moet worden vervangen. Ook aarding is er nog niet. Bovenop een duin is aarding geen evidente klus. Zolang de staaf in zand zit, is er bijna geen geleiding. Je moet door de zandlaag tot je op iets harders, of op water terecht komt. Het AREI geeft aan dat er minder dan 30ohm weerstand moet zijn. Ik heb zes staven van 1.5 meter gekocht, ik kies een plekje in de tuin, graaf een putje en begin staaf na staaf in te schieten. Na staaf 6 (9m) geeft de aardingsmeter me nog steeds 200ohms. Lang niet goed genoeg. Gauw naar de winkel om nog 6 staven, en boren maar. In het begin ging dat snel, maar het zakt steeds moeilijker. Tegen het eind heb ik ongeveer een half uur nodig om een staaf er helemaal in te krijgen. Wanneer de avond valt, heb ik 10 staven in de grond. 15 meter diep en nog steeds 100ohms weerstand.
Tijd brengt raad. Wanneer ik 2 dagen later terugkom, is de weerstand gezakt naar precies 30ohm. De grond in het boorgat moet zich wat gezet hebben, waardoor het contact nu beter is. Ik schiet er nog een laatste staaf bij om wat marge te hebben, en klok af op 16.5m diepte en 18 ohms weerstand.
We beslissen een wachtbuis te leggen van de technische ruimte naar de tuin. Daar kunnen we nu de aardingskabel in kwijt, en later ook nog regenwater en andere voorzieningen. Ik graaf een putje zodat we door de fundering kunnen boren net onder het terrasniveau. Al snel blijkt dat er niet veel geboord zal moeten worden. Op 3 stenen diepte is het al gedaan met de fundering. Dus steek ik de wachtbuis onder de fundering door en vul het geheel weer op met zand en cement.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten